plot magazine, november 2022
www.plotmagazine.nl
plot magazine, juni 2022
lees het volledige artikel op www.plotmagazine.nl.
razendsnel pratende heldinnen (plot magazine, januari 2022)
lees het volledige artikel op www.plotmagazine.nl.
interview met norbert ter hall over tatort (vpro gids, juni 2021)
De hypergestileerde wereld van Wes Anderson (plot, juni 2021)
Lees het volledige artikel op plotmagazine.nl
Marvel Studios: puzzelen met superhelden (plot, maart 2021)
lees het artikel op plotmagazine.nl
de scenarioschrijver als filmpersonage (plot, dec 2020)
interview met isabel lamberti over la última primavera (plot, okt 2020)
lees het artikel op www.plotmagazine.nl.
interview met de schrijvers van treurteevee (plot, december 2019)
lees het hele artikel op www.plotmagazine.nl.
OVER DIVERSITEIT IN HEDENDAAGSE FILMS EN SERIES (GRAZIA, november 2019)
IT's a woman's world bij idfa (grazia, november 2019)
regisseur maurice trouwborst over de regels van floor (plot magazine)
alles over het maakproces van de succesvolle jeugdserie, voor online scenaristenvakblad plot (maart 2019)
jacob derwig over klem (vpro gids)
het interview naar aanleiding van seizoen 2 van klem staat nu op de site van de vpro (september 2018)
De maskers van whitney houston en grace jones (vpro gids)
Zowel van whitney houston als grace jones kwamen deze zomer documentaires in de bioscoop. lees hier het artikel over beide docu's (augustus 2018)
Essay over vrouwelijke personages (plot magazine)
Lees het volledige artikel hier.
Over het tweede seizoen van hollands hoop (VPRO GIDS)
Lees het artikel op de website van de vpro (november 2017)
het verenigde europa van mtv europe (vpro gids)
(AUGUSTUS 2017)
over romantische komedies (plot magazine)
26 APRIL 2017 - Wat is de kracht van de romantische komedie? Aan welke regels moet dit genre voldoen? En wanneer gaat een romantische komedie door het ijs? Op www.plotmagazine.nl, het online magazine voor scenarioschrijvers, een analyse van de romkom, met interviews met een aantal schrijvers.
dazzled sticks bio
OKTOBER 2015 - Op een decemberochtend staan twee mannen in pak een liedje te oefenen. Sticks (Opgezwolle, Fakkelbrigade, Great Minds) en Tjeerd Bomhof (Dazzled Kid, Voicst) hebben elkaar net pas voor het eerst de hand geschud, maar zullen later die dag samen een nummer spelen op een begrafenis van een bekende uit de muziekindustrie. Ze waren beiden gevraagd op te treden en Sticks zou ‘Spaanse Vlieg’ doen, maar de originele versie voelde nogal ongepast, met die beukende beats en dikke bassen. Wellicht kon Tjeerd Sticks begeleiden op gitaar voor een meer ingetogen, akoestische versie?
Peer Mascini / Ted de Braak / Eva Longoria / Vidal Sassoon / Roy Orbinson / Portishead / Arveladze
Spelen op een begrafenis is een intiem moment – vooral als je elkaar helemaal niet kent. Zoiets bijzonders schept meteen een band. Ze besluiten de akoestische versie van ‘Spaanse Vlieg’ op te nemen en er ontstaat spontaan een nieuw opzetje, ‘Helemaal Niks’. Er wordt een vervolgafspraak gemaakt. En nog een. En nog een. Met tussenpozen, want beiden zijn ook druk met andere projecten, sluiten de twee zich op de maandagen op in de Jam Studio’s in Amsterdam. Daar, in die stoffige kelder, ontstaat Dazzled Sticks: een muzikale speeltuin met een Amsterdammer achter de knoppen en een Zwollenaar achter de microfoon. “Tjeerd maakte opzetjes, speelde melodielijnen in of begon met dikke drums”, vertelt Sticks. “Vandaaruit ging ik schrijven. Associatief, stream of consciousness; wat er maar in me opkwam.”
The Pasadenas / VPRO / Patty Brard / Bone, Thugs & Harmony / Frank Zappa / John de Mol
De muziek ontstaat organisch en de taken zijn niet strak verdeeld. Zo komt Tjeerd ook weleens met een idee voor een refrein en Sticks stoeit hier en daar met de beats, de drumsound of een melodie. Het loopt lekker: de sfeer is los, het werktempo ligt hoog en de raps worden allemaal in één take opgenomen. Doordat er geen druk is de muziek aan iemand anders te laten horen, voelen ze zich vrij om te doen wat ze willen Vooraf en tussendoor worden de serieuze maar zeker ook minder serieuze kanten van het leven besproken. Tjeerd: “Ik moest regelmatig glimlachen als Sticks tijdens een opname weer een of andere smart ass-vondst had over iets wat we eerder hadden besproken.”
Chaka Khan / Eckhart Tolle / Weird Science / Kyteman / A Tribe Called Quest / Nicky Romero
De twee laten niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal veel aan het toeval over. Het ligt er maar aan welke plugin Tjeerd tijdens de opnames op de computer opent of welk instrument het dichtst bij ligt. Er ontstaat een track. En nog een. En nog een. En nu is er een album: ‘Dazzled Sticks’, vol “vrije associaties die overal toe mogen leiden”, aldus Sticks. Met beats die soms hypnotiserend zijn (‘Blijven Lopen’), dan weer beheerst stuiterend (‘Soefies’) of onweerstaanbaar groovend (‘Dans’). Met teksten over voetbalvandalen in Bloemendaal aan Zee, over slechte lichaamshygiëne en over dat je niet zo moeilijk moet doen. Met Tjeerds jaren tachtig-synths en zanglijntjes die een speels één-tweetje doen met de aangenaam monotone raps van Sticks. Nuchter relativeert die het moderne leven. “Hoe belangrijk is alles echt?” vraagt hij zich af op ‘Wat Je Doet Voor Een Ander’.
Steve Jobs / Berlusconi / Balotelli / DNA Spray / Prem Shivram Shaw Radhakishun / Joop Hiele
De sfeer op de dag van die eerste ontmoeting klinkt door in de muziek: geniet van het leven, maar besef ondertussen heel goed dat alles eindig is. “Ik denk dat de vergankelijkheid en de snelheid van het leven terug te horen is op het album”, aldus Tjeerd. “Het is melancholisch hier en daar, maar toch positief: je moet hoe dan ook blijven lopen.”
thomas azier hylas bio
JANUARI 2014 - Toen Thomas Azier vijf jaar oud was, wist hij al dat hij piano wilde spelen. Zijn handen waren nog veel te klein voor de pianotoetsen, maar hij was vastbesloten. De drang om muziek te maken en zijn eigen muzikale weg in de wereld te vinden, heeft vorm gekregen in een broeierig, duister electropop-geluid dat vurig en ijskoud tegelijk is.
In 2012 bracht de nu 26-jarige zanger, songschrijver en producer twee EP’s uit: ‘Hylas 001’ en ‘Hylas 002’. Die EP’s leidden onder andere tot een Europese tour met het Franse multitalent Woodkid en een wereldwijde licentiedeal in Frankrijk. Azier wilde eigenlijk een trilogie uitbrengen, maar ‘Hylas 003’ groeide uit tot een volwaardig album. Dit debuutalbum ‘Hylas’ omvat al het werk dat hij de afgelopen zes jaar heeft verzet om zichzelf muzikaal te ontwikkelen.
Thomas Azier werd in Nederland geboren, maar verhuisde op negentienjarige leeftijd naar Berlijn, waar hij zich wilde focussen op songschrijven, produceren en tekstschrijven. “Ik zocht naar een plek waar ik kon experimenteren”, legt hij uit. “Ik wist dat daar veel elektronische muziek vandaan kwam. Ik wilde ergens naartoe waar ik me kon terugtrekken en mijn eigen muzikale stijl kon ontwikkelen.” Eenmaal in Berlijn legde hij zich volledig toe op zijn muziek en schreef honderden nummers. “Soms was ik wekenlang alleen”, aldus Azier, “waardoor je veel gaat nadenken en je omgeving gaat observeren. Ik ontdekte de heftige, duistere kant van de stad. En dan waren er ook nog die koude, donkere winters waar ik een haat-liefdeverhouding mee had.”
Hij speelde in vage clubs, waar hij tussen dj’s die eindeloos minimal techno draaiden een vreemde eend in de bijt was met zijn electropopliedjes. “Een speeltuin waar ik zelf de regels bedacht”, zo omschrijft hij zijn ervaringen. “In die clubs leerde ik veel over popmuziek. Iedereen kan jammen, maar niet iedereen kan een popsong van drie minuten schrijven en dat is nou juist wat ik voor ogen had.”
Naast het nachtleven in Berlijn maakte de voortdurende transformatie van de stad ook indruk op de jonge expat: “Er wordt zo veel gebouwd, voor mij een metafoor voor het leven dat constant verandert en hoe moeilijk het is daarmee om te gaan. Het overkoepelende thema in mijn muziek zou je kunnen omschrijven als metamorfose; het proces van transformatie. Alles wat je bent en alles wat je ziet verandert voortdurend: je lichaam, relaties, seizoenen, geld, stabiliteit. Dat beangstigt mensen.” Maar uiteindelijk, stelt hij, leidt metamorfose tot verlichting. Azier gebruikt deze metafoor voor volwassen worden in het artwork van de EP’s en het album, waarop hij de stadia afbeeldt waarin een steen transformeert van een ruw rotsblok tot pure kristal.
Toen Thomas Azier naar Berlijn verhuisde, was hij vastbesloten iets eerlijks te maken. Hij wilde nummers schrijven die oprecht waren, in plaats van slechts ironisch of sarcastisch. “Ik voelde me niet thuis in die postmoderne scene, die zeker in Berlijn prominent is. Ik voelde me echt een buitenstaander. Als 19-jarige had mijn muziek een neoromantische, naïeve toon. Daarnaast zocht ik naar iets dat meer ‘ambachtelijk’ was, omdat ik vond dat muziek verdronk in die zee van deconstructief postmodernisme.”
Belangrijke inspiratiebronnen voor hem waren mythische afbeelden uit de Griekse oudheid, zoals schilderijen van Hylas, de naamgever van zijn EP’s en zijn eigen label. Deze figuur uit de Griekse mythologie was de jonge knecht van Herakles, die tijdens een reis met de Argonauten werd meegelokt door waternimfen. Ook het concept van hunkering fascineert hem. Het sensuele verlangen naar iemand, naar andere tijden, naar vergeten tijden, is een terugkerend thema in zijn muziek.
Tijdens het schijnbaar eindeloze proces van schrijven, produceren en mixen, stuitte Thomas Azier op een oude DDR-fabriek in Lichtenberg. Daarin bouwde hij samen met producer en sounddesigner Robin Hunt steen voor steen een studio, waar ze de nummers opnamen. Die oude fabriek, waar ooit de klokken voor het Kremlin werden gegoten en onderdelen voor Trabant-auto’s werden gemaakt, bleek precies de juiste plek voor de industriële draai die Azier aan zijn popmuziek wilde geven. Hij wilde grenzen verleggen door analoge geluiden en dramatische, warme vocalen te combineren met extreme, digitale geluiden. De fabriek zelf werd een prominente aanwezigheid op de soundscape van het album. Hunt en Azier maakten gebruik van de hallen, de machines en zelfs het geluid van de lift om met zelfgemaakte apparaten en zelfbedachte technieken geluiden op te nemen. Alle geluiden op ‘Ghostcity’ bijvoorbeeld zijn opgenomen in die fabriek. De eerste single van het album is een beklemmend, robotachtig nummer over een femme fatale in een dystopische wereldstad – het geluid van Berlijn in het jaar 2060.
Opvallend is de primitieve, expressieve manier waarop Azier zingt, smachtend bijna. “Dat is echt, het is geen theater”, stelt hij. “Ik was op zoek naar de meest primaire manier van zingen, schreeuwen en fluisteren. Ik kwam erachter dat mijn stem een instrument is met veel verschillende mogelijkheden, wat ik erg opwindend vond. Ik hou van contrasten: koude, elektronische geluiden met hele emotionele vocalen. Die spanning fascineert me. Ik zie het nut niet van muziek als er geen extreme keuzes worden gemaakt.”
De muziek die hij maakt is door de jaren heen donkerder en onheilspellender geworden, vooral op zijn tweede EP. Eerdere nummers als ‘Hylas’ en ‘Futuresound’ lijken zorgelozer en lichter dan de songs die hij in een later stadium schreef. Het album waaraan hij zes jaar werkte is daarom een afspiegeling van zijn ontwikkeling van 19-jarige jongen tot de jongvolwassene die hij nu is. De naïviteit van de jeugd heeft plaatsgemaakt voor de worstelingen van het ouder worden. Toch is er altijd hoop te vinden in zijn muziek. Azier: “Anders ben je slechts een doorgeefluik van negativisme. Als mensen me vragen mijn muziek te omschrijven, noem ik het altijd een spel tussen hoop en wanhoop.”
De lange jaren van schrijven, produceren en schaven hebben hun vruchten afgeworpen. Begin 2013 werd Thomas Azier uitgeroepen tot een van de ‘12van3voor12’, een lijst met veelbelovende nieuwe artiesten. Ook tekende hij vorig jaar een contract in de VS bij Casablanca Records (thuishaven van onder anderen Tiësto), tourde hij door Amerika met Woodkid en werkte hij samen met Stromae aan diens hit-album ‘Racine Carrée’, waarna een tour met hem door Europa volgde. Begin dit jaar eindigde Azier op nummer 2 bij de ‘Beloftes voor 2014’ in de Volkskrant en wordt hij ook door vele andere media genoemd als one to watch.
Het verhaal van Thomas Azier beslaat heel Europa: een Nederlander die in het Engels zingt verhuist naar Berlijn en tekent uiteindelijk een contract in Frankrijk. Ook zijn geluid bouwt bruggen tussen culturen. Door het combineren van geluiden uit de Nederlandse gabber- en hardcore-scene, de Duitse elektronische scene en de epische en diepgaande emoties van Franse chansons, zou hij weleens het geluid van Europese popmuziek in 2014 kunnen hebben gecreëerd. Zijn eigen metamorfose is compleet – voor nu in ieder geval. Het ruwe rotsblok, dat veranderde in een glad stuk steen, werd uiteindelijk daadwerkelijk een kristal.
Opvallend is de primitieve, expressieve manier waarop Azier zingt, smachtend bijna. “Dat is echt, het is geen theater”, stelt hij. “Ik was op zoek naar de meest primaire manier van zingen, schreeuwen en fluisteren. Ik kwam erachter dat mijn stem een instrument is met veel verschillende mogelijkheden, wat ik erg opwindend vond. Ik hou van contrasten: koude, elektronische geluiden met hele emotionele vocalen. Die spanning fascineert me. Ik zie het nut niet van muziek als er geen extreme keuzes worden gemaakt.”
De muziek die hij maakt is door de jaren heen donkerder en onheilspellender geworden, vooral op zijn tweede EP. Eerdere nummers als ‘Hylas’ en ‘Futuresound’ lijken zorgelozer en lichter dan de songs die hij in een later stadium schreef. Het album waaraan hij zes jaar werkte is daarom een afspiegeling van zijn ontwikkeling van 19-jarige jongen tot de jongvolwassene die hij nu is. De naïviteit van de jeugd heeft plaatsgemaakt voor de worstelingen van het ouder worden. Toch is er altijd hoop te vinden in zijn muziek. Azier: “Anders ben je slechts een doorgeefluik van negativisme. Als mensen me vragen mijn muziek te omschrijven, noem ik het altijd een spel tussen hoop en wanhoop.”
De lange jaren van schrijven, produceren en schaven hebben hun vruchten afgeworpen. Begin 2013 werd Thomas Azier uitgeroepen tot een van de ‘12van3voor12’, een lijst met veelbelovende nieuwe artiesten. Ook tekende hij vorig jaar een contract in de VS bij Casablanca Records (thuishaven van onder anderen Tiësto), tourde hij door Amerika met Woodkid en werkte hij samen met Stromae aan diens hit-album ‘Racine Carrée’, waarna een tour met hem door Europa volgde. Begin dit jaar eindigde Azier op nummer 2 bij de ‘Beloftes voor 2014’ in de Volkskrant en wordt hij ook door vele andere media genoemd als one to watch.
Het verhaal van Thomas Azier beslaat heel Europa: een Nederlander die in het Engels zingt verhuist naar Berlijn en tekent uiteindelijk een contract in Frankrijk. Ook zijn geluid bouwt bruggen tussen culturen. Door het combineren van geluiden uit de Nederlandse gabber- en hardcore-scene, de Duitse elektronische scene en de epische en diepgaande emoties van Franse chansons, zou hij weleens het geluid van Europese popmuziek in 2014 kunnen hebben gecreëerd. Zijn eigen metamorfose is compleet – voor nu in ieder geval. Het ruwe rotsblok, dat veranderde in een glad stuk steen, werd uiteindelijk daadwerkelijk een kristal.
